Historia odkopana - tajemnicze pozostałości zamkowych budowli

Rozpoczynam cykl wpisów, w których prezentuje zamkowe konstrukcje odsłonięte podczas badań archeologicznych. Dzisiaj  najstarsza z nich – bruk zbudowany po 1330 roku. 

  

Opisywany w artykule kamienny bruk skonstruowany około 1330 roku

Parę liczb dla orientacji. Strop konstrukcji znajdował się na 60,50 m. Obecny poziom gruntu to 63,50 (jest to poziom średniowiecznej niwelacji). Jest to różnica 3 m. Tyle ziemi "narosło" od czasów położenia bruku. Sama konstrukcja nie wyróżniała się niczym szczególnym - ot regularne ułożone kamyki jeden obok drugiego. Istotne i ciekawe było to gdzie ona wystąpiła – czyli pod średniowieczną warstwą niwelacyjną związaną z budową zamku i nad warstwą calcową. Z tego jak i też paru innych przesłanek (na przykład obecności ceglanego rumoszu) można było wyciągnąć parę wniosków. Oto one:

• bruk jest najstarszym śladem obecności człowieka na obszarze międzymurza północnego
• Funkcjonował w okresie budowy zamku (?). Po jej zakończeniu został zasypany warstwą niwelacyjnego piasku.
• Powstał w okresie, w którym funkcjonowało już biskupstwo warmińskie na co wskazuje obecność rumoszu ceglanego oraz fragmenty naczyniowej ceramiki redukcyjnej występującej wokół niego

Powyższe wnioski zostały potwierdzone badaniami w wykopie 6 sektora C. Odsłonięto tam dalsze partie bruku – zachowanego w doskonałym stanie i dodatkowo wzmocnionego belkami, które dawały nadzieje na dokładne datowanie. W tym wykopie konstrukcja prezentowała się już znacznie okazalej. Przede wszystkim zwraca uwagę szerokość bruku – z pewnością mógł się nim poruszać konny wóz. Bardzo możliwe, że równocześnie mogły korzystać z bruku dwa zaprzęgi. Ten drugi trakt został zniszczony w późniejszym okresie. Jego pozostałością były liczne drobne kamyki obecne w wschodniej partii wykopu.

Skąd i dokąd biegła konstrukcja ? Tego możemy się jedynie domyślać. Jedna z interpretacji łączy bruk z pracami przygotowawczymi pod budowę zamku. Główną ich częścią było zgromadzenie odpowiedniej ilości materiału budowlanego. Na teren budowy dostarczono go najpewniej drogą wodną – rzeką Łyną. Gdzieś u jej prawego brzegu musiało funkcjonować miejsce wyładunku. Być może początek bruku znajdował się właśnie przy nim ? Wykorzystując wozy, międzymurzem zachodnim, transportowano przywiezione materiały na miejsce planowanej budowy.

Inna hipoteza łączy konstrukcję z domniemanym pruskim gródkiem mającym funkcjonować u zbiegu rzek Łyny i Symsarny. Być może bruk prowadził do bramy wejściowej budowli. Do mnie ta interpretacja nie trafia i przychylam się do tej przedstawionej powyżej.

Czerwonym kolorem zaznaczono miejsca z pozostałościami bruku