Jak pozbywano się nieczystości z zamku w okresie funkcjonowania sierocińca

Na międzymurzu zachodnim na styku z północno-zachodnim ryzalitem ściany zamku w roku 2015 odsłonięto relikty, do tej pory nieznanej, niewielkiej (powierzchnia 14,2 m2), prostokątnej budowli . Wykonana z dużą dbałością o szczegóły konstrukcja pełniła funkcję studzienki rewizyjnej umożliwiając kontrolę funkcjonowania systemu pozbywania się nieczystości z toalet i pryszniców sierocińca. Sanitariaty  ulokowano w zachodnim skrzydle zamku.

relikty opisanego w notce budynku

Odsłonięto cztery, pokryte tynkiem ściany oraz posadzkę piwnicy. Budynek był sklepiony.  Głównym elementem konstrukcji była ceglane, prostokątne studzienki usytuowane w południowo-wschodnim i południowo-zachodnim narożniku budowli. Obudowywały one biegnącą w poprzek konstrukcji kanalizacyjną rurę odprowadzającą nieczystości z sanitariatów do Łyny. Przez prostokątny umieszczony w suficie studzienki otwór sprawdzano stan i przepustowość całego systemu. 

Budowla była najprawdopodobniej przysypana ziemią i nie była widoczna na powierzchni. Do jej środka można było się dostać za pomocą aluminiowej drabinki umieszczonej na południowej ścianie budowli (została ona odnaleziona podczas wykopalisk). 

Opisany powyżej element nowożytnego sytemu wodociągowego zamku może wydawać się rzeczą trywialną i nie wartą wzmianki. Należy jednak pamiętać, że niezależnie od czasu powstania danej konstrukcji i pełnienia przez nią jedynie przyziemnych (usuwanie nieczystości) funkcji jest ona częścią historii obiektu. Dla ludzi z czasów średniowiecza zamkowe gdaniska nie były niczym szczególnym. Dzisiaj wiemy, ze w wieżach toaletowych i kloakach można się spodziewać najciekawszych znalezisk. Eksploracja opisanej budowli nie przyniosła spektakularnych wyników. Jest ona "jedynie" kolejnym etapem w ewolucji jednej z dziedzin życia człowieka. Dziedziny może bardzo przyziemnej, ale jakże ważnej.