logosy

Wsparcie udzielone z funduszy norweskich i funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii oraz środków krajowych

środa, 11 maja 2016

Wielki refektarz - historia


C. Steinbrecht opisuje salę zwaną wielkim refektarzem w roku 1903. W tym czasie na zamku funkcjonował sierociniec, a komnatę wykorzystywano jako miejsce zabaw i do organizowania różnych niedużych uroczystości. Na ścianie południowej widoczne były sentymentalne pejzaże wykonane w okresie  rządów biskupa Ignacego Krasickiego. Usunięto je w latach trzydziestych XX wieku w celu wyeksponowania polichromii z późnego średniowiecza. 

Po wybudowaniu salę podzielono poprzecznymi ścianami. Pierwsza z nich (obejmująca ostatnie, północne przęsło) zachowała się do okresu opisanego przez badacza. Druga (usytuowana przy trzecim przęśle od północy) już w tym czasie nie istniała.  W ten sposób  powstały trzy komnaty. Południową wykorzystywano w charakterze refektarza.

 Podział wielkiego refektarza w pierwszym okresie jego funkcjonowania (po 1380)

W I połowie XVII wieku dostawiono kolejną ścianę. Po tej zmianie refektarz  nie obejmował południowej partii komnaty.  Do sali jadalnej  biesiadników wprowadzał ufundowany przez biskupa Rudnickiego w 1612 roku ozdobny portal.


Podział wielkiego refektarza w okresie rządów biskupa Rudnickiego



Za biskupa Radziejowskiego (II połowa XVII wiekku) ściana południowa została rozebrana, a refektarz ponownie stał się trzy przęsłowy. Zapoczątkowano tradycję upamiętnienia kolejnych rządców Warmii na ścianach komnaty.

 Podział wielkiego refektarza w okresie rządów biskupa Radziejowskiego

                      
Kolejne zmiany nastąpiły za rządów Ignacego Krasickiego (II połowa XVIII wieku). Usunięto ściany działowe w środkowej i południowej części komnaty pozostawiając jedynie tę w północnej partii pomieszczenia.


Podział wielkiego refektarza w okresie rządów biskupa Krasickiego


W latach trzydziestych dwudziestego wieku tak zwany Wielki Refektarz regotyzowano. Od tego czasu w komnacie nie podejmowano większych prac.  

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz